مراحل تولید پیچ و مهره

در اصل مراحل تولید پیچ و مهره به دو روش متمایز می شود:روش بدون برش و روش ماشینکاری. روش بدون برش شامل دو روش سرد و گرم می باشد.

روش سرد

در دنیای مدرن اکثر اتصال دهنده ها با استفاده از روش سرد کردن ساخته می شوند. در این روش پیچ و مهره ها در فرآیندهای چند مرحله ای با استفاده از فشار فورج و اکستروژن یا ترکیبی از این روش ها تشکیل می شوند. این روش معمولاً برای تولید در مقادیر زیاد استفاده می شود، زیرا از جنبه اقتصادی منطقی ترین روش است. انتخاب دستگاه سازنده مناسب به اندازه پیچ و مهره ها و به میزان شکل گیری بستگی دارد. هرچه درجه شکل گیری بیشتر باشد، مراحل تشکیل بیشتری لازم است. روش سرد برای تولید پیچ و مهره لبه تیز یا پروفایل های نازک مناسب نیست و منجر به افزایش ساییدگی ابزار می شود. مواد ورودی (سیم) نقش تعیین کننده در کیفیت نهایی محصول را ایفا می کنند. تولید کنندگان اغلب از سیم رولی که وزن آن ها بیش از 1000 کیلوگرم است استفاده می کنند.

مزایای تولید پیچ و مهره به روش سرد:

• استفاده بهینه از مواد

• بازده بسیار بالا

• دقت و کیفیت ابعاد بالا

• افزایش خاصیت استحکام از طریق سخت شدن کرنش

روش گرم

این روش تولید عمدتا برای ساخت پیچ و مهره های با قطرهای بزرگتر از M27 و بلندتر از تقریباً 300 میلی متر استفاده می شود. همچنین قطعاتی که به دلیل حجم بسیار کم یا به دلیل درجه شکل گیری بسیار بالا با استفاده از روش سرد تولید نمی شوند. در این روش مواد ورودی (معمولا میله ها) به طور کامل یا جزئی تا دمای فورج گرم می شوند. این گرمایش ساخت شکل های با هندسه های پیچیده و را تحقق می بخشد.

مزایای تولید پیچ و مهره به روش گرم:

• تولید هندسه های پیچیده را قادر می سازد.

• تولید کم است.

• تولید پیچ و مهره ها ی با قطر و طول های بزرگ

مهره ها معمولا یا با روش گرم یا سرد تشکیل می شوند. انتخاب روش ساخت از یک طرف به اندازه و از طرف دیگر به مقادیر مورد نیاز بستگی دارد.

روش ماشینکاری

در روش ماشینکاری شیارها توسط کاهش ماده یا تراشیدن با روش هایی مانند تراشکاری، قلاویز و حدیده ایجاد می شوند.

تراشکاری:

تراشکاری برای تولید پیچ و مهره های خاص و با تعداد کم مناسب می باشد. این روش دارای دقت پایین و هزینه بالایی می باشد. قطعه ای که باید تراشیده شود با فرایند تراشکاری تا قطر مورد نظر تراش می خورد. و سپس رزوه برای پیچ ساخته می شود.

قلاویز:

روش قلاویز به وقت و هزینه زیادی نیاز داشته و از آن برای تولید رزوه های داخلی کاربرد دارد.

حدیده:

این روش هم مثل روش قلاویز نیازمند وقت و هزینه بالا بوده و برای ایجاد رزوه خارجی به کار برده می شود. در کل این روش ها برای تولید پیچ و مهره های با تعداد کم و خاص کاربرد دارد.

مراحل تولید پیچ و مهره

در کل پیچ و مهره ها توسط مراحل زیر تشکیل می شوند. این مراحل شامل فرآیند های تخصصی پیچیده ای برای دستیابی به نتایج خاص هستند. با این حال ما هر گزینه را به طور خلاصه توضیح خواهیم داد:

عملیات حرارتی Heat Treatment: این فرایند برای افزایش دوام و ماندگاری کلی پیچ و مهره انجام می شود. عملیات حرارتی شامل دو مرحله می باشد:

سخت شدن Hardening: در این مرحله پیچ و مهره ها تا دمای حدود 1652 درجه فارنهایت حرارت داده می شوند و سپس درون یک ماده خنک کننده (معمولاً آب) قرارداده می شوند. این تغییر ناگهانی دما موجب سخت شدگی پیچ ​​و مهره ها می شود.

برای کاهش سختی یا شکنندگی پیچ و مهره ها، فلز تا زیر دمای بحرانی حرارت داده شده و سپس برای خنک شدن در هوای آزاد باقی می ماند.

تغییر سطح پیچ و مهره ها: این فرآیند شامل عملیاتی است که برای تغییر سطح پیچ و مهره ها انجام می شود. این کار به منظور بالا بردن عملکرد و جنبه های زیبایی آن انجام می شود. این مرحله می تواند شامل موارد زیر باشد:

استفاده از ماشین تراشکاری برای ایجاد خطوط متقاطع، زاویه دار یا مستقیم در داخل فلز

صیقل دادن Burnishing: ابزاری به امتداد بدنه اتصال دهنده کشیده می شود. که این حرکت به زیبایی سطح اتصال دهنده پیچ ومهره کمک می کند.

ساییدن Grinding: در این مرحله هرگونه عیب و نقص از سطح پیچ و مهره رفع شده و سطحی صاف و صیقلی ایجاد می شود.

پوشش محافظ: آخرین مرحله شامل پوشش پیچ و مهره ها با روکش محافظ می باشد. این امر مانع از زنگ زدگی و خوردگی شده و با افزودن رنگ می توان ظاهر آنها را تغییر دهد.

پس از اتمام این مراحل، مراحل تولید پیچ و مهره به اتمام رسیده و برای آزمایش و بازرسی ارسال می شوند. از نظر سطح سختی، دقت، مقاومت در برابر ضربه و کشش، میزان گشتاور و ضخامت پوشش بررسی می شوند. اگر همه این تست ها را با موفقیت پشت سر بگذارند، بسته بندی شده و برای تحویل حمل می شوند.